face
Słownik angielsko-polski PWN
face [feɪs ]
1 rz. twarz; mina; (zegara) tarcza
2 cz. pch.
to face south (okno) wychodzić na południe
to face sth napotykać na coś
to face the truth spojrzeć prawdzie w oczy
to face south (okno) wychodzić na południe
to face sth napotykać na coś
to face the truth spojrzeć prawdzie w oczy
Translatica, kierunek angielsko-polski
face rzeczownik;
→ twarz anatomia, geografia, finanse, handel, przenośne, książkowe, oficjalne, potoczne, nieoficjalne;
→ mina;
→ buzia żartobliwe;
→ powierzchnia matematyka;
→ tarcza;
→ przód;
→ czoło techniczny;
→ front;
→ powierzchnia czołowa informatyka;
→ morda;
→ liczko;
→ buźka;
→ ścianka;
→ lice;
→ gęba;
→ pysk;
→ awers;
→ fizys;
→ płaszczyzna;
→ oczko drukarstwo;
→ śmiałość;
→ liczkowy;
→ cyferblat;
→ gębowy;
→ fizjonomia;
→ wyraz twarzy;
→ twarz;
face czasownik;
→ licować budownictwo;
→ napotykać;
→ napotkać;
→ stawić czoło;
→ obłożyć budownictwo;
→ wychodzić;
→ oblicować;
→ stanąć;
→ wobec;
→ oblicowywać;
→ okładać potoczne, nieoficjalne;
→ pokryć;
→ wykładać;
→ w obliczu;
face to face przysłówek;
→ oko w oko;
→ nos w nos potoczne, nieoficjalne;