skończony
Słownik polsko-angielski PWN
skończyć cz. to finish (pracę, rozmowę); to complete (kurs, uniwersytet)
pot. skończyć z kimś/czymś to be through with sb/sth
skończyć ze sobą to take one’s own life
skończyć się to end; (zapasy, paliwo) to run out
pot. skończyć z kimś/czymś to be through with sb/sth
skończyć ze sobą to take one’s own life
skończyć się to end; (zapasy, paliwo) to run out
Translatica, kierunek polsko-angielski
skończony przymiotnik;
→ complete;
→ perfect;
→ finished;
→ consummate;
→ downright;
→ absolute;
→ arrant literackie;
→ rank;
→ total;
→ utter;
→ egregious;
→ done;
→ thorough;
→ precious;
→ over;
→ proper potoczne, nieoficjalne;
→ beat;
→ completed;
→ accomplished;
→ played out;
→ ended;
skończony idiota rzeczownik, rodzaj męski, męski osobowy; → right idiot ang. brytyjska, potoczne, nieoficjalne
skończony łajdak rzeczownik, rodzaj męski, męski osobowy; → out-and-out bastard obraźliwe
